Nostalgie naar de Manama – Virgile Royen

Ook deze week kunnen jullie een verhaal lezen. Deze keer van Virgile Royen. Volgende week gaan we er een weekje tussenuit. In de week van 4 november volgt het volgende verhaal.

In welk jaar ben je afgestudeerd?

2018

Hoe ben je in contact gekomen met de Manama?

Ik ben op de webpagina van de manama terechtgekomen in het eerste jaar van mijn master in de geschiedenis, toen ik studeerde in de Universiteit Gent als Erasmusstudent. Ik zag dat rechtstreeks in als een troef op de arbeidsmarkt, aangezien zo’n lange opleiding niet bestaat in Franstalig België.

Wat was voor jou de meerwaarde van de Manama?

Ik vind dat de manama een uitstekende opleiding was (o. a.) vanwege zijn zeer praktische aspecten. Aan de ene kant hebben we een echte wetenschappelijke inleiding gekregen in de grote debatten en uitdagingen van het huidige veld, en aan de andere kant waren onze leraren gefocusd op de dagelijkse praktijk van de archivaris, vanuit een zeer pragmatisch uitgangspunt. We zijn daaruit gekomen niet (alleen) als theoretici maar als verlichte practici. M. Ballaux gebruikte regelmatig een zekere zin tijdens zijn lessen: “Er is een verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen”!

Heb je een leuke anekdote over de Manama?

Ik zou zoveel mooie herinneringen kunnen vertellen… Op maandag hadden we twee uur tussenpoos dat we samen doorbrachten in die café op het midden van de campus van de VUB, aan het drinken van chocolademelk. We waren een kleine groupje, 24 mensen, en er was een fantastische sfeer. Dito in het Centrum voor Academische en Vrijzinnige Archieven, waar ik mijn stage heb gevolgen. ’s Middags aten we in de cafetaria van de VUB, en daarna moest iedereen op zijn beurt koffies kopen voor het hele CAVA-team. Maar je moest de hele trap afgaan met het bord met de kopjes koffie, een uitdaging! Wanneer de kopjes aankwamen, was er af en toe meer koffie in de schotels dan in de kopjes; dan hadden we “een zwembad”, zo klinkt het. Maar allez, één anekdote: in het kader van een gastcollege heeft M. Guy De Witte ons meegenomen naar het Stadsarchief Sint-Niklaas, waarschijnlijk om ons schaden en herstellingen op archiefstukken te tonen of zo. Op een moment opende hij een groot register uit het begin van de 17de eeuw, en wat vinden we tussen de pagina’s van het deel? Een dode vlieg, gebalsemd in het boek. “Denk maar: die vlieg heeft misschien de Aartshertogen gezien!” merkt M. De Witte op. En plots waren we allemaal vol respect voor dat vliegje…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *