Ook deze week brengen we een verhaal. Aan het woord is Manou De Sutter

In welk jaar ben je afgestudeerd?

Ik ben afgestudeerd in 2022.

Hoe ben je in contact gekomen met de Manama?

Mijn master in de kunstwetenschappen heb ik afgerond in volle coronaperiode. Ik bleef doorheen het academiejaar een beetje op mijn honger zitten. Hierdoor was ik al vrij snel op zoek naar een richting om bij te studeren. Bij ons aan de universiteit Gent kon ik via mijn minor geschiedenis een keuzevak ‘archivistiek’ opnemen. Wat mij vooral overtuigde is dat het vak gegeven werd in het Rijksarchief in Gent. Het was direct iets voor mij, waarna ik de Manama aanvatte.

Wat was voor jou de meerwaarde van de Manama?

Voor mij was de meerwaarde zeker de uitgebreide stage. Ik miste in mijn eerste opleiding een praktische luik, waarin ik effectief kon toepassen en vooral uitproberen wat ik zag in de les. Af en toe heb ik het nodig om uit mijn comfortzone gehaald te worden. Archivistiek was een gok, maar ik heb er een pak kennis en een mooi vrijwilligerswerk op mijn stageplek aan over gehouden.

Heb je een leuke anekdote over de Manama?

Ik zag mezelf niet direct als een archivaris, maar ik wist direct dat het analoog archief mij het meeste aansprak. Mijn stage focuste hierop met een inventarisatieproject in het Elisabethbegijnhof in Sint-Amandsberg. Toch werd ik via een keuzevak van Seth van Hooland en het lessenpakket rond data- en procesmodellering geconfronteerd met het digitale aspect. Ik had nooit gedacht dat het IT aspect mij zo zou interesseren. Uiteindelijk ben ik in het informatiebeheer gegaan en ga ik op mijn huidige job volop voor de samenwerking met ICT. Soms moet je durven openstaan voor iets nieuws, dat heeft de opleiding mij geleerd.